Kamica wapniowa, czyli dowiedz się więcej
Kamica wapniowa jest częstą chorobą układu moczowego. Występuje bardzo często u osób w różnym wieku. Kamienie tworzą się podczas krystalizacji substancji rozpuszczalnych w moczu. Gdy nie można określić przyczyn kamicy, wówczas nazywa się ją samoistną. Powstanie kamicy powoduje także zastój moczu, zagęszczenie moczu, błędy dietetyczne. W leczeniu kamicy wapniowej kluczowe znaczenie ma ograniczenie produktów z wapniem, czyli serów dojrzewających, topionych, mleka w proszku, mleka zagęszczonego, czekolady mlecznej, kakao, żółtka jajka oraz bryndzy. Ryby wędzone także nie są zalecane. Wapń jest zawarty w wodzie z wodociągu, a sól kuchenna zatrzymuje wodę w organizmie, co bynajmniej nie jest rekomendowane. Osoba z kamicą wapniową nie może pić wody z kranu, lecz jedynie wodę przegotowaną lub mineralną. Wody z dodatkiem wapnia są surowo zabronione. W diecie osoby cierpiącej na kamicę wapniową duże znaczenie ma woda mineralna – trzeba pić około 3,5 litra takich płynów. Litr wody należy wypijać przed snem, a w nocy drugi litr jest niezbędny. Wówczas wydala się więcej moczu i w ten sposób oczyszcza organizm. Picie ma kluczowe znaczenie dla osoby cierpiącej na kamicę wapniową. Mleko, jogurt i kefir także nie są wskazane dla osób cierpiących na problemy z kamicą. Nie wolno także jeść fasoli, szpinaku, szczawiu, rabarbaru, marchwi, kapusty. Zaleca się ograniczanie spożycia herbaty. Można pić napar z brzozy lub melisy, a jeśli czarną herbatę to bardzo słabą. Chorzy powinni unikać też borówek, winogron, rodzynek, śliwek, agrestu, brukselki, pomarańczy, ananasa i truskawek. Jak można się zorientować dieta jest dość uciążliwa, ponieważ wyłącza sporo produktów i na dodatek takich lubianych. Dieta jest małosolna, dlatego warto zakwaszać potrawy sokiem z cytryny lub kwaskiem cytrynowym, które wydobędą ich smak i aromat. Nie wolno jadać zupek instant, czyli w proszku, sosów w proszku, rosołków w proszku oraz solonych orzeszków, bo one działają fatalnie, zatrzymują mocz, zamiast wzmagać jego produkcję. Krakersy i tym podobne ciastka także nie są polecane. Z zasady dieta chorego musi być uboga w sól.
Co jeszcze warto wiedzieć o kamicy wapniowej?
Wapnia jest dużo w wydalanym moczu. Najwięcej w dzień, znacznie mniej w nocy. Chorzy na kamicę żalą się na ból przy wydalaniu moczu, nudności oraz wymioty. Mogą zacząć cierpieć też na zapalenie miedniczek, nerek lub tkanek okołonerkowych. Czasami u chorego występuje bezmocz, czyli organizm nie produkuje moczu w ogóle. Jest to uciążliwa choroba, którą należy odpowiednio zdiagnozować oraz szybko leczyć. Im szybsze leczenie, tym większa będzie jego skuteczność. Osoby cierpiące na tę chorobę powinny unikać alkoholu. Zachorowanie na kamicę wymaga leczenia, zmiany diety oraz picia dużych ilości płynu. Celem jest zwiększenie diurezy, czyli wydalania większej ilości moczu z organizmu. Takie postępowanie na pewno przyniesie ulgę i sprawi, że każda osoba poczuje się lepiej, a jej organizm nie będzie tak wymęczony chorobą. Chorzy muszą pożegnać się z mocną kawą, herbatą, dużymi ilościami soli i alkoholami. Nawyki muszą być stosowane w sposób stały, a nie od czasu do czasu. Kluczem do leczenia jest wizyta u lekarza i rozmowa, czyli wywiad lekarski, następnie badanie ogólne i bakteriologiczne moczu, USG układu moczowego, zdjęcie jamy brzusznej, urografia, badanie określające stan moczu, test metaboliczny. Jeśli to konieczne lekarz może zlecić badania dodatkowe takie, jak badanie izotopowe nerek, densytometria czy badanie w kierunku tubulopatii. Im wcześniej rozpoczęte zostanie leczenie, tym mniejsze ryzyko, że chory nabawi się kamieni nerkowych i zacznie je boleśnie wydalać, czyli „rodzić”. Fatalnie dzieje się, gdy kamienie uniemożliwiają lub utrudniają produkcję moczu. Chory cierpi, bóle są coraz większe, a lekarze nie zawsze dobrze je diagnozują. Duże kamienie usuwane są operacyjnie, co jest dodatkowym stresem dla osoby chorej.
